pozostają w naszej pamięci na zawsze.
Zostawili trwały ślad w naszych sercach
2 listopada 2015r. zmarł Władysław Purczyński, doktor nauk humanistycznych w zakresie historii, długoletni dyrektor Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych nr 2, współzałożyciel Głosu Wagrowieckiego i Agencji Wydawniczo – Reklamowej Głosu Wągrowieckiego Sp. z o.o. wybitny historyk, redaktor i wydawca w okresie ostatniego ćwierćwiecza, radny i przewodniczący Rady Miejskiej w Wągrowcu, jeden z najbardziej znanych Wągrowczan. Odszedł od Nas człowiek wszechstronny, pasjonat wielu dziedzin, zaangażowany w sprawy lokalnej społeczności, o którym pamięć nie przeminie! Wągrowczanie zapamiętają Zmarłego jako człowieka dużej wiedzy i kultury, reprezentanta zapomnianej kindersztuby, a przy tym głęboko zaangażowanego w sprawy naszego miasta. Miał 68 lat.
EDUKACJA ORAZ PRACA ZAWODOWA I SPOŁECZNA
Doktor Purczyński urodził się 10 września 1947r. W latach 1954 – 61 uczęszczał do szkoły podstawowej nr 1 w Wągrowcu. Maturę zdał w 1966r. w znanym i cenionym wągrowieckim Liceum Pedagogicznym. Doktor Władysław Purczyński całe swoje życie zawodowe, a więc działalność dydaktyczną, wychowawczą, organizacyjną i naukową związał z oświatą. Po ukończeniu liceum podejmuje pracę jako nauczyciel w szkole podstawowej w Mokronosach. W latach 1968-1970 odbywa zasadniczą służbę wojskową w jednostce wojskowej w Bydgoszczy, a po jej odbyciu pracuje najpierw w szkole podstawowej nr 3 w Wągrowcu, a następnie w Chojnie. Kolejno w latach 1974 -1975 był zastępcą inspektora szkolnego w urzędzie powiatowym w Wagrowcu, zaś w latach 1975 – 1980 jest kierownikiem internatu Zespołu Szkół Zawodowych nr 1 w Wągrowcu. W międzyczasie, w 1976r. ukończył Wydział Historyczny na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Od 1 sierpnia 1980r. był dyrektorem Zespołu Szkół Zawodowych nr 2 w Wągrowcu, póĽniej Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych nr 2 im. ppłk. dr. Stanisława Kulińskiego. Pozostawał na tym stanowisku do 2009r. W związku ze śmiercią żony Barbary, w roku 2009 przechodzi na emeryturę. Wspólnie zajmowali się wychowaniem i wykształceniem córek Aliny i Agnieszki. Pierwsza została germanistką, druga wybrała drogę prawnika.
Ostastnie lata Jego życia były wręcz miodowymi miesiącami, trwającymi – niestety – tylko dwa i pół roku. Z drugą żoną Danką spędzali wszystkie wolne chwile. Danka nie odstępowała Go na krok. Do końca była przy nim wraz ze swoją córką, Jego bratem i siostrą.
W swojej działalności pedagogicznej kładł nacisk na wychowanie patriotyczne przekazując swoim uczniom informacje o wyjątkowych osobowościach w bogatej historii miasta i regionu. Jako badacz i miłośnik Powstania Wielkopolskiego i historii miasta podejmował inicjatywy o charakterze wychowawczym: obchody rocznicowe wybuchu Powstania Wielkopolskiego nacechowane zawsze były pierwiastkami patriotycznymi, odwołując się do autorytetów i wzorów osobowych - nadawanie imion znanych osobistości lokalnych salom szkolnym, wmontowanie w obrębie budynku szkoły 13 tablic
pamiątkowych upamiętniających ważne wydarzenia i osoby. Będąc pedagogiem w Zespole Szkół Ponadgimnazjalnych nr 2 położył duże zasługi w zakresie edukacji historycznej jej uczniów. Jego pasja sportowa sprawiła, że w ciągu 4 lat pracy nad rozwojem szkolnego sportu uczynił z ZSP nr 2 najbardziej usportowioną szkołę w ówczesnym województwie pilskim.
W latach 1990 – 2013 był redaktorem i współzałożycielem Głosu Wągrowieckiego i Agencji Wydawniczo – Reklamowej „ Głos Wągrowiecki ”, a jeszcze wcześniej współredagował Gazetę Wągrowiecką. Prawie przez ćwierćwiecze pisał i redagował teksty, makietował, prowadził wydania, a nawet nadzorował druk gazety w miejscowych zakładach poligragicznych. W 2001r. był współzałożycielem Wągrowieckiej Oficyny Wydawniczej Sp. z o.o., która jest aktualnym wydawcą Głosu Wągrowieckiego. Dziennikarstwo pochłonęło Go bez reszty.To właśnie na łamach Głosu Wągrowieckiego zaczął opisywać historię Wągrowca. Zostało to zauważone przez prof. dr hab. Antoniego Czubińskiego, który zaproponował Mu otwarcie doktoratu. Nie trwało to długo i 2000r. z wyróżnieniem obronił dysertację i uzyskał tytuł doktora nauk humanistycznych w Instytucie Historii na UAM w Poznaniu.
Był jednocześnie aktywnym samorządowcem. W latach 1998-2006 był Wiceprzewodniczącym Rady Miejskiej w Wągrowcu. Od 2006 roku do 2014 roku jako Przewodniczący prowadził obrady Rady Miejskiej. Jak podkreśla Stanisław Wilczyński, były długoletni burmistrz miasta Wągrowca, dr Purczyński będąc przewodniczącym rady miejskiej zawsze z ogromną godnością, kulturą i spokojem, profesjonalizmem oraz niewymuszonym humorem starał się prowadzić miejskie obrady.
Pielęgnując sportowe korzenie szkoły i realizując własne zamiłowania sportowe podejmował różne działania propagujące sport wśród młodzieży, m.in.: inicjator powiatowych spartakiad i różnych form współzawodnictwa . Kibice wągrowieckiej Nielby pamiętają Go przede wszystkim z artykułów w lokalnej prasie. W latach 1990-2013 jako współpracownik Głosu Wągrowieckiego w cotygodniowych tekstach przybliżał czytelnikom ligowe zmagania naszych drużyn. Był także zapalonym kibicem Nielby. Często zaglądał na stadion czy do hali OSiR, by kibicować nielbistom w walce o ligowe punkty. Angażował się także w życie klubu aktywnie uczestnicząc w walnych zebraniach.
NAGRODY I WYRÓŻNIENIA
Za pracę pedagogiczną, działalność społeczną oraz popularyzację szeroko rozumianego regionalizmu i historii miasta był wielokrotnie nagradzany i wyróżniany :
- 1977, 78, 89, 99 – nagrody Ministra Oświaty i Wychowania za wybitne osiągnięcia w pracy dydaktycznej
i wychowawczej,
- 1982 – medal „ Za wybitne zasługi w rozwoju województwa pilskiego ”,
- 1985 – medal za Zasługi w rozwoju kultury fizycznej w szkole - SZS zarząd wojewódzki w Pile ”,
- 1986 – Złoty Krzyż Zasługi,
- 1997 – Medal Komisji Edukacji Narodowej,
- 1998 – honorowe wyróżnienie „Złoty Kaganek Historii” – Stowarzyszenie Popularyzacji Historii Szkolnictwa,
- 2001 – nagroda honorowa „Dobosz Powstania Wielkopolskiego”
- 2001 - Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
- 2001 – Nagroda Powiatu Wągrowieckiego „Złota Pieczęć” w dziedzinie kultura, edukacja i sport,
- 2003 – odznaka honorowa Za Zasługi dla województwa wielkopolskiego ”,
- 2003 – Srebrny Medal „Opiekuna Miejsc Pamięci”,
- 2007 - Honorowy Wągrowczanin A.D.2006 Głosu Wągrowieckiego,
-2010 – Nagroda Pracy Organicznej „ Złoty Liść ” Głosu Wągrowieckiego,
Oprócz tego dr Władysław Purczyński otrzymał liczne odznaczenia LOK, SZS, OHP, MON, MKS „Nielba”, nagrody Kuratora Oświaty i wyróżnienia.
WYDANE KSIˇŻKI
dr Władysław Purczyński należał do grona nielicznych historyków zajmujących się z prawdziwą pasją badaniami naukowymi na temat przeszłości Wągrowca. Wydał sześć obszernych książek na ten temat, w tym pomnikowe monografie:
1994 - „ Seminarium Nauczycielskie i Liceum Pedagogiczne w Wągrowcu w latach 1920 – 1969 ” ( otrzymał za nią „ Złoty Kaganek Historii ”, główną nagrodę Nadnoteckiego Stowarzyszenia Popularyzacji Historii Szkolnictwa w 1998r.).
1995 - „ Ppłk dr med. Stanisław Kuliński 1885 – 1938 ”,
1998 - „ Wągrowiec w dobie powstania wielkopolskiego 1918 – 1919 ”,
2008 - „ Społeczeństwo ziemi wągrowieckiej w dobie powstania wielkopolskiego i w walce o granicę wschodnią Rzeczypospolitej w latach 1918 – 1920 ”,
2010 - „ Swastyka nad miastem. Okupacyjne dzieje Wągrowca 1939 – 1945 ”,
2014 - „ Swastyka nad miastem. Okupacyjne dzieje Wągrowca i losy mieszkańców ziemi wągrowieckiej 1939 – 1945 ” ( wydanie drugie rozszerzone ).
¦mierć przerwała prace przy kolejnej planowanej książce – obszernej monografii poświęconej Wągrowcowi w okresie 20-lecia międzywojennego.
Będąc redaktorem Głosu Wągrowieckiego opublikował kilkadziesiąt artykułów o historii Wagrowca, w tym wieloodcinkowe :
- Przedwiośnie wolności w 1918r.
- Diariusz wągrowiecki,
- Żydzi w Wągrowcu,
- Rzecz o żeńskiej szkole,
- Z dziejów Bractwa Strzeleckiego w Wągrowcu i inne.
W latach 1996-1998 opublikował 13 zeszytów historycznych w ramach serii „ Wielkie wydarzenia w małym miasteczku ”, a dotyczące okresu dwudziestolecia międzywojennego.
Pierwotnie miało ukazać się ich dwadzieścia.
W 1996r. ukazały się :
Wągrowiec w drodze na piłkarskie Mistrzostwa ¦wiata w 1938r.,
Honorowa Odznaka 58 (4) Pułku Piechoty Wielkopolskiej dla Wągrowca w 1938r.,
Gen.Józef Haller wśród hallerczyków i działkowców w Wągrowcu w 1927r.,
W 1997r. ukazały się :
Trzy nowe placówki służby zdrowia w Wągrowcu w 1927r.,
Dwie wizyty Prezydenta RP Ignacego Mościckiego w Wągrowcu w latach 1928-1929,
Pomnik i grobowiec w hołdzie powstańcom wielkopolskim w 1926r. i 1929r.,
Endecka manifestacja przedwyborcza z udziałem b. marszałka Sejmu i Senatu
Wojciecha Trąmpczyńskiego w Wągrowcu w 1930r.
Wagrowiec w dniach żałoby po śmierci Józefa Piłsudskiego w 1935r.,
Upamiętnienie strajku szkolnego ( 1906 – 1907 ) w Wągrowcu w 1936r.,
Naczelny Wódz marsz. Edward ¦migły-Rydz w Wągrowcu w 1937r.,
Wągrowiec w dniach powrotu Zaolzia w 1938r.,
Maksymilian Bartsch – poseł na Sejm RP 1938 -1939,
zaś w 1998r. ukazał się zeszyt :
Powstanie Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem w 1930r.
W latach 1989 – 1994 był członkiem kolegium redakcyjnego pod przewodnictwem prof.dr hab. Edmunda Makowskiego przygotowującego monografię miasta. W wydanych w 1994r. „ Dziejach Wągrowca ” opublikował dwa rozdziały : Dwudziestolecie międzywojenne i Okupacja niemiecka.
Zajmował się badaniem dziejów prasy wągrowieckiej. W 1994r. opublikował „ Wągrowieckie tradycje prasowe ( do połowy 1990r. ) w formie obszernego informatora wystawy tematycznej w Muzeum Regionalnym w Wągrowcu.
W latach 1982 – 1987 ukazały się trzy wydania Przewodnika po Wągrowcu.
Najnowszy Przewodniki po mieście wydał w 2006r.
Dr Władysław Purczyński publikował artykuły historyczne na łamach : „ Tygodnika Pilskiego”,
„ Gazety Wągrowieckiej ”, „ Tygodnika Nowego ” i „ Ziemi Wągrowieckiej ”.
Nieprzebrane tłumy mieszkańców Wągrowca, jak też powiatu zgromadziły się w czwartkowe południe 5 listopada 2015r. na cmentarzu komunalnym w Wagrowcu, by pożegnać i odprowadzić w ostatnią drogę śp. dr Władysława Purczyńskiego. Wartę honorową przy trumnie Zmarłego zaciągnęli członkowie Kręgu Starszyzny Harcerskiej i Seniorów „ Damy Radę ” im. dh.Feliksa Tylmana oraz dziennikarze Głosu Wągrowieckiego. Burmistrz Wągrowca Krzysztof Poszwa ze wzruszeniem żegnał zasłużonego dla miasta wągrowczanina : Panie Władku, będziemy musieli bez Pana jakoś teraz pokładać sobie tę naszą wągrowiecką rzeczywistość ”. Zmarłego pożegnali m.in. Dariusz Bąk, wiceprzewodniczący Rady Miejskiej, Beata Dobrochowska – Byczyńska, dyrektor Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych nr 2. Swój ból po stracie przyjaciela wyrazili również Jerzy Kasprzak, były prezes MKS Nielba Wągrowiec
Jerzy Mianowski, redaktor naczelny Głosu Wągrowieckiego oraz Halina Sobota, przyjaciółka, która powiedziała m.in. „ ¦mierć przyjaciela, to strata której nie da się opisać. Wraz z nim odchodzi bowiem cząstka tych, którzy pozostali. Przyjaciel domu, tak właśnie mówię o Władku, którego już niestety z nami nie ma. Nasza przyjaĽń była czymś wyjątkowym dla całej naszej rodziny. Pamiętam jak to się wszystko zaczęło : Władek przyszedł do nas, przeżywał wtedy ciężkie chwile, bowiem stracił najbliższą mu osobę. Wypiliśmy wspólnie kawę i tak już zostało. Nasz przyjaciel miał w naszym domu miejsce przy stole, które sobie szczególnie upodobał. Gdy dziś patrzę na puste miejsce przy stole, to nie wierzę, że Władek już nigdy z nami nie usiądzie ”.
W imieniu rodziny Władysława Purczyńskiego podziękowania za tak liczny udział w uroczystościach pogrzebowych złożył brat Zmarłego, Marian Purczyński.
Na miejsce wiecznego spoczynku dr Władysława Purczyńskiego odprowadziły rzesze byłych i obecnych uczniów, liczne delegacje oraz hołd oddały Mu poczty sztandarowe.
Grób Jego pokryły stosy kwiatów od przyjaciół, uczniów i rodziny.
Doktor Władysław Purczyński pozostanie na zawsze w naszej pamięci.
Opracował: Marian Purczyński
licznik odwiedzin: odsłon: | Copyright © 2011-2022 TPZP created by Michał Martyński |